Informatie:

Turkse Van

Uiterlijk

De kop heeft een stompe, driehoekige schedel. Ogen zijn groot, ovaal en staan enigszins schuin in de kop. Oren staan vrij dicht bij elkaar en worden opgericht gedragen. Lichaam is middelgroot met een lang, gespierd en krachtig lichaam. De poten zijn gemiddeld van lengte en de voeten zijn sierlijk en rond. Staart lengte in goede verhouding met het lichaam, dik. Vacht is halflangharig, neigt niet tot klitten omdat er geen ondervacht is. Kleur van het lichaam is overwegend wit en de aftekeningen zijn in het ideale geval beperkt tot twee vlekken op het hoofd die bij voorkeur de ogen en oren vrijlaten, met een witte bles daartussen, en een gekleurde staart. De Turkse Van heeft meestal rode of cremekleurige aftekeningen, maar ook effen zwarte, blauwe, schildpad en tabby aftekeningen komen voor. De meeste Vans hebben amberkleurige ogen.

Karakter

De Turkse Van heeft een bijzonder temperament dat vraagt om een eigenaar die inzicht heeft in het karakter van katten. Turkse Vans zijn aanhankelijk en doorgaans erg gesteld op mensen, maar de meeste zullen het u duidelijk laten voelen als ze onheus bejegend worden. Turkse Vans hebben de neiging zich aan een persoon te binden. Alle liefdesuitingen, aanhankelijkheid en zachte kanten worden dan op deze persoon geprojecteerd. De andere leden worden weliswaar geaccepteerd maar doorgaans zijn de overstelpende liefdesuitingen voor één persoon bestemd. Turkse Vans zijn actieve katten die graag jagen en spelen.

Historie

De Turkse Van is in diverse opzichten een bijzonder kattenras. De naam is afgeleid van het vanmeer in Turkije, waarvandaan de eerste katten die in Europa terechtkwamen in 1955 zijn meegenomen. Deze importen waren overwegend wit met twee gekleurde vlekken op het hoofd en een gekleurde staart. Als enig gedomesticeerd kattenras deinst de Van er niet voor terug om een prooi tot in het water te achtervolgen. De Turkse Van is een natuurlijk kattenras dat zonder enige inmenging van de mens en in alle rust heeft kunnen ontstaan aan de voet van de berg Ararat, in het vrijwel geïsoleerd liggende gebied rondom het Vanmeer in het oosten van Turkije. In 1955 bezochten twee vriendinnen dit gebied en zij raakten onder de indruk van de kleurrijke, halflangharige verwilderde katten die daar voorkwamen. Een van hen wist twee exemplaren te vangen en zij vormen de basis voor de fokkerij.